
دلی که بردی...
نگاهی که دزدیدی..
احساسی که پژمردی...
صدایی که شبها با آن آرام میگرفتی...
نان و نمکی که خوردی...
حتی نمکدانی که شکستی...
همه شان حلالت باد..
جز لرزش دلم در اولین نگاهت.. حرامت باد آن لحظه...


ساکنان دریا پس از مدتی صدای امواج را نمی شنوند چه سخت است قصه عادت ...
|